Έτος παρακμής και ανικανότητας (μπορεί να είναι...) και το 2019

Βρισκόμαστε πλέον στο έτος 2019 και η Ελλάδα είναι πάντοτε στο 2009, μπορεί και στο 1989 ίσως και στο 1949, μπορεί και σε όλες τις χρονιές αυτές μαζί, μπορεί και σε άλλες που την περιγράφουν ακριβώς με τα ίδια λόγια: Πάντοτε με μια διαιρεμένη κοινωνία και πάντοτε με πολιτικούς ανήμπορους να την εκσυγχρονίσουν. 

Το 2019 ήρθε με την χώρα σε δεινή κατάσταση. Τίποτε δεν λειτουργεί με βάση τη λογική, την αξιοπρέπεια και το ήθος. 

Επιλέγω να σας αναφέρω δυο σημαντικά προβλήματα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχαν εκπονηθεί βαρυσήμαντα προγράμματα, θα είχαν εγκριθεί γενναίες χρηματοδοτήσεις, θα υπήχε μεγάλη εθνική συνεννόηση για να επιλυθούν. Εδώ καταπνίγονται στην προκλητική αδιαφορία και τον κομματισμό.

* Το πρώτο είναι η παιδεία. Μόνο σοκ προκαλεί η αποκάλυψη ότι στα ελληνικά Πανεπιστήμια οι φοιτητές μας δεν ξέρουν γραφή κι ανάγνωση. Τα κείμενά τους εχουν τραγικά ορθογραφικά και νοηματικά λάθη, Το αισχρό εκπαιδευτικό σύστημα έχει εθίσει τους νέους στην παπαγαλία και τους έχει απομακρύνει εντελώς από την πραγματική γνώση που θα μπορούσαν να προσφέρουν η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η ιστορία, η Τέχνη και πολλά άλλα που σήμερα είναι στα σκουπίδια γιατί προέχει η παπαγαλιστί είσοδος στα ΑΕΙ και μάλιστα κυρίως  μέσω των Φροντιστηρίων.

* Το δεύτερο είναι το δημογραφικό. Δεν υπάρχει πολιτική υπέρ της γεννητικότητας, ούτε καν μέτρα στήριξης της πολύτεκνης οικογένειας. Επίσημες έρευνες και μελέτες καταγράφουν αδιανόητη μείωση των Ελλήνων μέχρι το 2068 όπου "θα έχουμε μείνει οι μισοί", κι όμως κανενας δεν σχεδιάζει τίποτε. Υπερφορολογούν ακόμα και τα ΙΧ των πολυτέκνων, σαν τεκμηρια πολυτελούς διαβίωσης.

Μπορώ να απαριθμήσω εκατοντάδες αντίστοιχες πληγές στην ελληνική πραγματικότητα αλλά τι νόημα έχει; Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί, είναι μάταιο. (Ψεύδη, μίσος, αδράνεια παντού και τόσα άλλα τα εγγυώνται...).

Βρισκόμαστε στο έτος 2019 τραγικά ανίκανοι ακόμη και τα αυτονόητα. Μιλάμε για το πότε θα γίνουν οι εκλογές, για τα επιδόματα που μεταλλάσσουν τον Έλληνα σε τεμπέλη χωρίς όνειρα, για το μεταξύ μας μίσος ως πολιτικό εργαλείο συσπείρωσης ψήφοφόρων, μιλάμε για οτιδήποτε άλλο εκτός από το τι χρειάζεται η Ελλάδα, δηλαδή η ελληνική κοινωνία. Έτσι, το 2019 μπορεί να είναι ένα ακόμη έτος στον πάτο της ανικανότητας και της παρακμής. Μια ακόμη χαμενη χρονιά.

                                 ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: 
http://molonoti.gr

Δείτε επίσης